Op eigen benen ...

Het was een bizarre 1,5 week. Samen met Joos de afgelopen tijd voor mams thuis gezorgd, dat was fijn want alleen was het zeker de eerste dagen niet gelukt. 

Inmiddels is Joos weer naar huis en 'staan we weer op eigen benen'. Letterlijk en figuurlijk, langzaam aan komt er wat meer structuur in het 'nieuwe' dagritme en wordt mams ook weer wat mobieler. Dit is wel betrekkelijk want we hebben het dan over iets beter opstaan en een 'wandeling' door de woonkeuken maken. De gebroken teen geneest en daardoor wordt de heup ontlast.

Lichtpuntje was dat we de afgelopen dagen toch 2 dagen een uurtje buiten hebben gezeten - een heerlijk gevoel was dat. Helaas heeft ze veel last van d'r ogen, het lijkt anders alsof ze boos is maar ze vond het wel fijn. 

En ik kreeg natuurlijk meteen wat aanwijzingen wat er in de tuin gedaan moest worden ;-)

Verder slaapt ze veel en die tijd benut ik om wat in huis te 'rommelen'. 

Eigenlijk is het rommel ruimen of te wel 'ontspullen' - wat een fijn gevoel is dat. 

De meeste spulletjes gaan naar de Kringloop, daar vroegen ze aan mijn oom (die brengt alles weg voor mij, lief he) of er nog veel kwam … hij heeft er maar een grapje van gemaakt dat we nog een tweede huis hebben. 

Ja mams (en ik ook een beetje) hebben de afgelopen jaren veel verzameld. 

Maandag was de keuken aan de beurt en dan staan helemaal boven in de kast toch de mooiste dekschalen maar nog nooit (lees de afgelopen 20 jaar) gebruikt. 

Ooit wilde ik het hele servies van Marjolein Bastin hebben en heb daar behoorlijk voor gespaard maar nu … tja smaken veranderen.

Als ik niet aan het opruimen ben dan probeer ik weer wat te werken aan de projecten voor mijn winkeltje (klik). 

Er wordt hard gewerkt aan het laatste quiltje van de 'Stamp & Patch' 2018 

maar ook aan het 2de blok van 'Home Sweet Home' 

en de stofjes voor het volgende blok van 'From the heart' zijn uitgezocht. 

Dat staat samen met het 2de blok van 'Sew in Love' de prachtige quilt van Edyta Sitar 

op de planning voor het weekend. 

Al met al begint er weer een beetje routine te komen, maar wennen is het best wel. 

's Avonds quilt ik sinds kort een tijdje voor ik ga slapen. 

En hoewel ik bijna alles met de hand naai, wordt dit met de machine gedaan. Namelijk op mijn longarm die ik eerder deze zomer heb aangeschaft. 

Het duurt nog een hele tijd voordat ik dat echt onder de knie heb maar het is zo leuk om te doen.

 Ik oefen momenteel een beetje met meanderen, dat heb ik echt nog nooit gedaan. 

En waarom makkelijk beginnen als het ook iets moeilijker kan, de sterretjes moeten 'vrij' blijven. Soms lukt dat niet helemaal maar goed het is mijn eerste oefenlap. 

Vergeet ik toch bijna dat het blokje van 'Het jaar door' voor oktober al op mijn rekje hangt, dat heb ik al klaar - volgende week komt het patroontje weer.

 EN het ontwerp voor volgend jaar is ook klaar. 

Binnenkort meer hierover in de nieuwsbrief maar nu alvast een tipje van de sluier … Iedere maand weer een mooi gratis blok de ene maand patchen en de andere appliqueren met de mooie nieuwe stofjes van Ellie's Quiltplace - Remembering Tomorrow 

Dat is een mooie om af te sluiten 

'Remember Tomorrow', koester de dag van gisteren en geniet van vandaag.

Fijne dag, Jet … en natuurlijk de groeten van Joos

Mams ...

Zaterdagochtend, mama loopt heel moeilijk en ik kan haar haast niet overeind helpen. Hoe dat kan? Donderdag is ze gevallen, niet eens ernstig maar toch zat ze op haar knieën voor de bank en riep ze 'Jet, ik ben gevallen'. Ze wilde het gordijn wat dichter doen en dacht dat wel even zonder rollator te kunnen, alleen door zich aan de bank vast te houden.

Enfin, met hulp van de buuf zat ze snel weer op de bank. De 'schade' werd opgemaakt: een dikke grote teen. Waarschijnlijk gekneusd. Maar toch in de loop naar zaterdagochtend werd het lopen slechter en niet alleen door de voet. De HAP (huisartsenpost) gebeld en de arts vond dat er foto's gemaakt moesten worden. Met de ambulance naar het ziekenhuis en op de foto dan maar. 'So far so good' zou je zeggen, alleen wat we toen te horen kregen deed de wereld even stil staan - de linker heup is gebroken en dan moet je met elkaar gaan beslissen wel of niet opereren.
Het protocol op de SEH werd verder afgewerkt en er werd alvast een grote pijl op het juiste been getekend.
In de tijd die volgde werd er gebeld, gehuild, gepraat en was het ook heel stil. Toen kwam de arts met een bizarre wending. Er is nog een keer naar de foto gekeken en er was twijfel, toch maar een CT. Wat bleek de heup was gebroken maar niet nu. Het was een oude breuk die zichzelf heeft 'genezen'. Wanneer dat is geweest, nou misschien wel begin van het jaar maar toen is er niet naar de heup gekeken.
De wereld begint weer een beetje te leven maar het was een bizar weekend, waar we allemaal best wel even van bij moeten komen. Uiteindelijk is 'alleen' de teen gebroken.

De komende tijd zal ik er nog meer voor mams zijn want dit heeft haar ook mentaal geen goed gedaan. We hopen haar nog lang bij ons te hebben maar moeten ook realistisch zijn 'het is een mensje van de dag' en daar moeten we met elkaar van genieten zoveel het kan.

Voor het winkeltje betekent dat, dat de lopende projecten natuurlijk gewoon doorgaan en er komen natuurlijk ook nog steeds prachtige nieuwe stofjes binnen. De webshop blijft open en ik zal ook op fb blijven posten of een nieuwsbrief sturen maar verdere plannen voor bijvoorbeeld nieuwe workshops die 'op de plank liggen' zullen even moeten wachten.


Jet (en de groeten ook van Joos)